بوشهر، پایتخت انرژی ایران

استان بوشهر به دلیل موقعیت مناسب برای صادرات و فعالیت‎های اقتصادی، وجود نیروگاه های اتمی و منابع نفت و گاز، به عنوان پایتخت انرژی ایران مشهور شده است.

میدان گازی پارس جنوبی

ميدان گازي پارس جنوبي يكي از بزرگترين منابع گازي جهان است كه بر روي خط مرزي مشترك ايران و قطر در خليج فارس قرار دارد و يكي از اصلي‌ترين منابع انرژي كشور به شمار مي‌رود.مساحت اين ميدان 9700 كيلومتر مربع است كه سهم متعلق به ايران 3700 كيلومتر مربع وسعت دارد. ذخيره گاز اين بخش از ميدان 14 تريليون متر مكعب گاز به همراه 18 ميليارد بشكه ميعانات گازي است كه حدود 7.5 درصد، از كل گاز دنيا و نزديك به نيمي از ذخاير گاز كشور را شامل مي‌شود. هم‌اكنون برنامه‌ريزي‌هاي دقيق و كارشناسانه‌اي به منظور توسعه 24 فاز براي توليد 790 ميليون مترمكعب گاز در روز از اين ميدان صورت گرفته است.

توسعه ميدان گازي پارس جنوبي به منظور تأمين تقاضاي روبه رشد گاز طبيعي ، تزريق به ميادين نفتي، توليد ال ان جي وهمچنين صادرات گاز و ميعانات گازي به عنوان خوراك واحدهاي پتروشيمي صورت مي‌پذيرد. بدين‌ترتيب بنادر عسلويه و تنبک در 270 و 220 كيلومتري جنوب شرقي بوشهر به عنوان منطقه ساحلي براي ايجاد تأسيسات خشكي و توسعه اين ميدان انتخاب شده‌اند. باتوجه به اينكه اين منطقه در مرز استان هرمزگان و بوشهر و در مركز سواحل خليج فارس نزديكترين نقطه به ميدان گازي پارس جنوبي قراردارد، داراي وضعيت سوق‌الجيشي خاصي است كه به قطب صنعت نفت و گاز كشورمان تبديل شده است.

منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس در سال 1377 به منظور ايجاد تأسيسات پالايشگاهي و انجام فعاليتهاي گوناگون پايين‌دستي و بالادستي صنعت نفت و گاز و پتروشيمي و همچنين انجام عمليات پشتيباني و خدماتي به موجب مصوبه هيئت وزيران تأسيس گرديد. اين منطقه از غرب به روستاي شيرينو، از جنوب به خليج‌فارس، از شمال به دامنه سلسله جبال زاگرس و از شرق به روستاي چاه مبارك محدود مي‌شود.

طرح توسعه ميدان گازي پارس جنوبي

فازهاي در حال توسعه ميدان گازي پارس جنوبي عموماً مشتمل بر تأسيسات دريايي، خطوط انتقال توليدات به خشكي، تأسيسات ساحلي، خطوط لوله انتقال گاز به شبكه‌هاي سراسري و همچنين تأسيسات صادراتي جهت صادرات ميعانات گازي، LPG و گوگرد مي‌باشد. به منظور پشتيباني از فعاليتهاي مذكور پروژه‌هاي شهرك مسكوني، ايجاد جاده‌هاي ارتباطي، ايجاد سدهاي مهار سيلاب، ساخت اسكله و آبگير و ديگر طرحهاي پشتيباني و خدمات جانبي نيز توسط شركت نفت و گاز پارس انجام پذيرفته است.

طرح‌ توسعه‌ فاز يك

طرح‌ توسعه‌ فاز يك‌ به‌ منظور برداشت‌ روزانه‌ 28 ميليون‌ متر مكعب‌ گاز طبيعي‌ طراحي‌ و اجرا گرديده‌ است‌.

اهداف‌ اين‌ طرح‌ عبارتند از:

• توليد روزانه‌ ٢٥ميليون‌ متر مكعب‌ گاز طبيعي‌.
• توليد روزانه‌ ٤٠ هزار بشكه‌ ميعانات‌ گازي جهت صادرات‌.
• توليد روزانه‌ ٢٠٠ تن‌ گوگرد جهت صادرات.
• مبلغ قرارداد ٧٨٠ میلیون دلار.
• در راستای تقویت صنایع داخلی و در اجرای این پروژه میزان سهم داخلی تا ٦٥درصد تحقق یافته است.

تاسيسات‌ دريايي‌:

تاسيسات‌ دريايي‌ اين‌ فاز در فاصله‌ حدود ١٠٥ كيلومتري‌ از ساحل‌ بندر عسلويه‌ قرار دارد و شامل‌؛ دو سكوي‌ توليد با 12 حلقه‌ چاه‌، يك‌ سكوي‌ فرآورش‌، يك‌ سكوي‌ مسكوني‌ براي‌ اسكان‌ 92 نفر، مشعل‌، خط‌ لوله‌ زير دريايي‌ 18 اينچ‌ به‌ طول‌ تقريبي‌ 5/5 كيلومتر جهت‌ انتقال‌ گاز از سكوي‌ توليد به‌ سكوي‌ فرآورش‌، خط‌ لوله‌ 32 اينچ‌ زير دريايي‌ به‌ طول‌ 105 كيلومتر جهت‌ انتقال‌ گاز و ميعانات گازي‌ به‌ پالايشگاه‌ ساحلي‌ و خط‌ لوله‌ 30 اينچ‌ صادرات‌ ميعانات‌ گازي‌ به‌ طول‌ 3 كيلومتر و ترمينال‌ گوي‌ شناور (SBM) مي‌باشد. نحوه‌ انتقال‌ گاز و ميعانات‌ گازي‌ بصورت‌ فازي است‌.

میدان گازی پارس شمالی

میدان گازی پارس شمالی در 120کیلومتری جنوب شرقی بوشهر در آب‌های نیلگون خلیج فارس به عمق 0 تا 33 متر به فاصله 10 – 15 کیلومتری از ساحل واقع شده است. این میدان که در عمق 4000 متری زیر سطح دریا واقع شده است دارای مساحتی معادل 21 در 19 کیلومتر مربع می‌باشد و به شکل گنبدی با شیب ملایم کمتر از 20 درجه است. این میدان دارای گاز ترش 95/4 co2 % و 64/0% 25H با مایعات گازی همراه به مقدار 4 بشکه در میلیون فوت مکعب گاز از سنگ مخزن کربناته موسوم به خوف باستون گاز به ضخامت 1700 متر است. ذخیره میدان 59 تریلیون فوت مکعب است که 72 درصد آن در مخزن بالائی به نام کنگان و دالان فوقانی و 28 درصد بقیه ذخیره مخزن زیرین به نام دالان تحتانی است.

این میدان در سال 1965 کشف شده است و تاکنون 17 حلقه چاه در آن حفاری و 26 سکوی دریایی (سکوی چاه و منی فولد و بهره برداری) در این میدان نصب شده است. شرکت‌ نفت‌ و گاز پارس‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ از شرکت‌های‌ فرعی‌ شرکت‌ ملی‌ نفت‌ ایران‌ در دی ماه‌ 1377 تأسیس‌ شد. این‌ شرکت‌ مسئولیت‌ توسعه‌ کلیه‌ فازهای‌ میدان‌ گازی‌ پارس‌ جنوبی‌ و توسعه‌ میدان‌ گازی‌ پارس‌ شمالی‌، گلشن‌ و فردوسی‌ را به عهده دارد.

میدان گازی پارس جنوبی، به عنوان با ارزش ترین منبع اقتصادی کشورمان، بزرگترین میدان گازی جهان است که با مساحت ۹ هزار و ۷۰۰ کیلومتر در عمق ۳ هزار متری آب های نیلگون خلیج فارس واقع شده و ۵۰ درصد از ذخایر گازی ایران و ۸ درصد از ذخایر گازی جهان را به خود اختصاص داده و ایران را به قطب جذاب تولید انرژی پاک تبدیل کرده است.

این میدان میان کشورهای ایران و قطر ( گنبد شمالی ) به عنوان یک میدان مشترک محسوب می شود اما تنها ۳ هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع از آن در ایران واقع شده بنابراین ۱۴ هزار میلیارد مترمکعب گاز درجا، 1۰ هزار میلیارد مترمکعب گاز قابل برداشت و ۱۷ میلیارد بشکه میعانات گازی به ایران تعلق می گیرد، همچنین گاز خشک قابل استحصال در بخش ایرانی میدان ۸ تریلیون مترمکعب با ضریب بازیافت ۶۱ درصد است حال در نظر بگیرید کشور قطر که ۶ هزار کیلومتر از مساحت این میدان را در اختیار دارد به چه حجمی از منابع انرژی دسترسی پیدا کرده است.

 

مشترک بودن این میدان موجب شده تا از ابتدای برداشت میان این دو کشور رقابت سختی ایجاد شود زیرا بر اساس قوانین بین المللی زمانی که یک منبع میان دو کشور مشترک باشد حد و سقف مشخصی برای برداشت آنها تعیین نمی شود و هر کدام از کشورها بنا بر میزان توانایی و پیشرفت خود می توانند از آن منبع مشترک برداشت کنند. در صورت برداشت کامل و یکباره گاز این میدان به همراه میعانات گازی که معادل ۲۳۰ میلیارد بشکه نفت خام است، انرژی مورد نیاز ۱۰ سال تمام ساکنان کره زمین تامین می شود.

البته وجود این میدان گازی در کشورمان برای ایرانیان نیز سرشار از برکت بوده، توانمندسازی صنایع داخلی، ایجاد اشتغال و گازرسانی به اکثر منازل، صنایع، نیروگاه‌ها و پتروشیمی‌ها از منبع مجتمع گازی پارس جنوبی محقق می شود.

در این مدت ایران تلاش کرده تا در زمینه برداشت از منبع گازی پارس جنوبی از رقیب خود عقب نماند اما متاسفانه سرمایه گذاری در این منطقه بسیار دیر آغاز شد این در حالی است که قطر از سال ۱۳۷۱ زیربناهای لازم برای بهره برداری از این میدان را احداث کرد یعنی ۶ سال زودتر از ایران !

کشور ما از ابتدای سال ۲۰۰۲ میلادی بهره برداری از میدان گازی پارس جنوبی را آغاز کرد. بر اساس پیش بینی های صورت گرفته، تا ۲ سال آینده توسعه پارس جنوبی در قالب ۱۳ پالایشگاه پایان می یابد و ظرفیت تولید گاز به ۷۳۰ میلیون مترمکعب در روز، ظرفیت تولید میعانات گازی به یک میلیون بشکه در روز، ظرفیت تولید ال‌پی‌جی به ۱۰ میلیون تن، ظرفیت تولید اتان به ۱۰ میلیون تن و ظرفیت تولید گوگرد به پنج هزار تن افزایش می‌یابد.

شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی به عنوان یک برند معتبر جهانی، یکى از شرکت هاى فرعى شرکت ملى گاز ایران است که در سال ۱۳۷۷ تاسیس شده و مسئولیت بهره برداری از تاسیسات مستقر در خشکی فازهای میدان گازی پارس جنوبی و پالایش میعانات گازی و گاز طبیعی ۱۰ فاز نخست این میدان را بر عهده دارد.

 

موقعیت پالایشگاه های گاز پارس جنوبی در سایت هاى ۱ و ۲ منطقه ویژه اقتصادى پارس یعنى عسلویه و کنگان واقع شده و مشتمل بر ۲۴ فاز است که با عنوان طرح توسعه پارس جنوبی در نظر گرفته شده، بر این اساس فازهاى ۱ تا ۱۰ و ۱۵ تا ۲۱ در سایت۱ ( عسلویه ) و فازهاى ۱۱ تا ۱۴ ، فاز ۱۹ و فازهاى ۲۲ تا ۲۴ در سایت ۲ (کنگان) قرار دارند . شرکت مجتمع گاز پارس جنوبى ، نگهدارى و بهره بردارى از تمامى آن ها را عهده دار است.

بر اساس تقسیم بندی انجام شده در زمان راه اندازی پالایشگاه های گازی، پالایشگاه اول در قالب فاز ۱ از بهمن سال ۷۶، پالایشگاه دوم در قالب فازهای ۲ و ۳ از مهر سال ۷۶، پالایشگاه سوم در قالب فازهای ۴ و ۵ از مرداد سال ۷۹، پالایشگاه چهارم در قالب فازهای ۶ و ۷ و ۸ از بهمن سال ۸۲، پالایشگاه پنجم در قالب فازهای ۹ و ۱۰ از شهریور سال ۸۱ برنامه ریزی شده است.

همچنین، پالایشگاه ششم در قالب فازهای ۱۵ و ۱۶ از تیر سال ۸۶، پالایشگاه هفتم در قالب فازهای ۱۷ و ۱۸ از تیر سال ۸۶، پالایشگاه هشتم در قالب فازهای ۲۰ و ۲۱ از خرداد سال ۸۹، پالایشگاه نهم در قالب فاز ۱۲ از آذر سال ۸۵، پالایشگاه دهم در قالب فاز ۱۳ از تیر سال ۸۸، پالایشگاه یازدهم در قالب فاز ۱۴ از تیر سال ۸۸، پالایشگاه دوازدهم در قالب فاز ۱۹ از خرداد سال ۸۹، پالایشگاه سیزدهم در قالب فازهای ۲۲ و ۲۳ و ۲۴ از خرداد سال ۸۹ برنامه ریزی شده اند. لازم به ذکر است پالایشگاه چهاردهم نیز فاز ۱۱ را در بر می گیرد.

طی سال های اخیر، راه اندازی فازهای پارس جنوبی حدود ۷۰ میلیارد دلار هزینه داشته و ۲۰ میلیارد دلار نیز لازم است تا فازهای باقیمانده توسعه یابند که در مجموع هزینه ای ۹۰ میلیارد دلاری را به خود اختصاص داده.

به طور کلی منطقه پارس به ۳ بخش اصلی تقسیم می شود؛ منطقه پارس ۱ (پارس جنوبی) با وسعت ۱۴ هزار هکتار در دو کیلومتری ساحل خلیج فارس در بندر عسلویه، منطقه پارس ۲ (پارس کنگان) با وسعت ۱۶ هزار هکتار در حد فاصل عسلویه و کنگان، و منطقه پارس ۳ ( پارس شمالی ) با وسعت ۱۶ هزار هکتار.

پالایشگاه فاز ۱ که طراحی، نصب و راه اندازی تاسیسات دریایی و خشکی آن با مدیریت شرکت نفت و گاز پارس با هدف استخراج و بهره برداری از میدان گازی پارس جنوبی به شرکت پتروپارس واگذار شد. در فاز ۱ روزانه ۲۸ میلیون مترمکعب گاز از دو سکوی سرچاهی برداشت و عملیات جداسازی آب همراه گاز در سکو انجام می شود، همچنین گاز و میعانات گازی بصورت دو فازی به وسیله یک خط لوله زیردریایی ۳۲ اینچ به فاصله ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.

روزانه ۲۵ میلیون مترمکعب گاز تصفیه شده توسط یک خط لوله ۵۶ اینچ وارد شبکه ی سراسری و ۴۰ هزار بشکه میعانات گازی پس از عبور از دو واحد تثبیت میعانات گازی به مخازن ذخیره سازی جهت صادرات ارسال می شود؛ علاوه بر این روزانه ۲۰۰ تن گوگرد به صورت دانه بندی شده تولید می شود.
 
پالایشگاه فازهای ۲ و ۳ که عملیات توسعه آن در سال ۷۶ به شرکت توتال فرانسه واگذار شد و در شهریور سال ۸۱ راه اندازی شد؛ روزانه بیش از پنج میلیون متر مکعب گاز از دو سکوی سر چاهی برداشت و بصورت سه فازی شامل گاز ، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیر دریایی ۳۲ اینچ به طول ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.

به منظور محافظت از لوله ها و جلوگیری از خوردگی آنها ماده شیمیایی گلایکول از طریق ۲ خط لوله ۵/۴ اینچ به سکوها منتقل و به خط لوله تزریق می شود. گاز ورودی به پالایشگاه پس از جدا سازی از میعانات گازی به ۴ واحد عملیاتی هر کدام به ظرفیت ۷,۱۳ میلیون متر مکعب منتقل و پس از شیرین سازی، نم زدایی، تنظیم نقطه شبنم گاز و مرکپتان زدایی تصفیه می شود.

روزانه بیش از ۳ میلیون متر مکعب گاز تصفیه شده توسط یک خط لوله ۵۶ اینچ وارد شبکه سراسری و ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی پس از عبور از دو واحد تثبیت میعانات گازی به مخازن ذخیره سازی جهت صادرات ارسال می شود، همچنین روزانه ۴۰۰ تن گوگرد به صورت دانه بندی شده تولید و توسط کامیون به انبار مکانیزه گوگرد منتقل می شود.

پالایشگاه فاز ۴ و ۵ که عملیات توسعه آن در سال ۷۹ به کنسرسیومی متشکل از شرکت های انی، پتروپارس و نیکو واگذار شد و در سال ۸۳ به بهره برداری رسید. در هر فاز، ۲ سکوی عملیاتی سر چاهی نصب شده که هر کدام پذیرش ۱۲ حلقه چاه را دارند. روزانه ۵,۵۶ میلیون مترمکعب گاز از مخزن برداشت و بصورت ۳ فاز شامل گاز، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیردریایی ۳۲ اینچ به طول ۱۰۰ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.


پالایشگاه فاز ۶ و ۷ و ۸ که عملیات توسعه آن در سال ۸۲ بصورت بیع متقابل توسط کنسرسیومی متشکل از شرکت ایرانی پتروپارس، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، دو شرکت ژاپنی Toyo و JGC و شرکت Daelim از کره جنوبی آغاز و در سال ۸۷ به بهره برداری رسید. محصولات روزانه این پالایشگاه عبارتند از ۱۰۴ میلیون مترمکعب گاز ترش خشک، ۱۷۰ هزار بشکه میعانات گازی و ۵ هزار تن گاز مایع.


پالایشگاه فاز ۹ و ۱۰ که عملیات توسعه آن به کنسرسیومی متشکل از شرکت های IOEC، OIEC، GS واگذار شد و در سال ۸۷ واحدهای تصفیه گاز در خط تولید قرار گرفته و در سال ۸۸ به بهره برداری رسید، روزانه ۵/۵۶ میلیون مترمکعب گاز از مخزن برداشت و بصورت سه فازی شامل گاز،‌ میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیردریایی ۳۲ اینچ به طول ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.

طرح توسعه فاز ١١ به صورت قرارداد بیع‌ متقابل‌ به شرکت چینی CNPC واگذار و به منظور تامین‌ گاز ترش‌ مورد نیاز واحد ایران ال ان جی و استحصال میعانات گازی همراه گاز، طراحی و اجرا خواهد شد. تولید روزانه ۲ میلیارد فوت مکعب گاز از میدان پارس جنوبی، تولید روزانه یک میلیون و ۹۰۰ هزار فوت مکعب گاز ترش استحصالی جهت خوراک واحد LNG، استحصال روزانه ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی سنگین از جمله محصولات این فاز است.

 

طرح‌ توسعه‌ فاز ۱۲ به‌ منظور تولید روزانه‌ ۳ میلیارد فوت‌ مکعب‌ گاز از مخزن‌، با مدیریت شرکت نفت و گاز پارس جنوبی و با استفاده از ظرفیت های بزرگ داخلی و بین اللملی (مشارکت ۶۶درصدی بخش داخلی)انجام شد.تولید روزانه‌ ۷۸ میلیون‌ متر مکعب‌ گاز طبیعی‌ جهت‌ تزریق‌ به‌ خط لوله ششم گاز کشور، تولید روزانه‌ ۶۰۰ تن‌ گوگرد دانه‌بندی‌ شده، تولید ۱۰ میلیون تن LNG در سال و تولید روزانه‌ ۱۱۰ هزار بشکه‌ میعانات‌ گازی‌ سنگین‌ از جمله اهداف توسعه این فاز بود.

طرح توسعه فاز ١٣ با ظرفیت تولید روزانه دو میلیارد فوت مکعب، میان شرکت نفت و گاز پارس و کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های پتروپایدار ایرانیان، مپنا و صدرا منعقد شده است.
طرح توسعه فاز ١٤ میان شرکت نفت و گاز پارس و کنسرسیومی متشکل از مپنا، شرکت مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی، شرکت ملی حفاری، شرکت پایندان، شرکت مدیریت طرح‌های صنعتی ایران، ایزوایکو و ماشین‌سازی اراک با ظرفیت تولید روزانه دو میلیارد فوت مکعب گاز، با ۴۴ حلقه چاه، ۴ سکوی دریایی، دو خط لوله ۳۲ اینچی و دو رشته خط ۱۸ اینچی دریایی، در کنار پالایشگاه خشکی، جهت تصفیه روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز، تولید بیش از ۱ میلیون تن گاز مایع جهت صادرات، تولید روزانه ۷۷ هزار بشکه میعانات گازی جهت صادرات و تولید یک میلیون تن گاز اتان جهت تامین خوراک پتروشیمی منعقد شده است.

قرارداد طرح توسعه فازهای ١٥ و ١٦ در سال ۸۵ بین شرکت ملی نفت و گازپارس و کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های آریا نفت شهاب، مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی، صف، ایزوایکو و حفاری داناکیش به عنوان پیانکار طرح عملیات خشکی و دریا منعقد شد. هدف از این قرارداد، تولید روزانه‌ ۵۰ میلیون‌ متر مکعب‌ گاز طبیعی‌، تولید روزانه‌ ۸۰ هزار بشکه‌ میعانات‌ گازی‌، تولید سالیانه‌ ۱,۰۵ میلیون‌ تن‌ گاز مایع‌ ، تولید سالانه‌ یک میلیون‌ تن‌ اتان‌ به‌ منظور تامین‌ خوراک‌ واحدهای‌ پتروشیمی‌ و تولید روزانه‌ ۴۰۰ تن‌ گوگرد است. این پالایشگاه در سال ۹۴ افتتاح شد.

طرح توسعه فازهای ١٧ و ١٨ به منظور تولید روزانه‌ ۵۰ میلیون‌ متر مکعب‌ گاز طبیعی‌، ۸۰ هزار بشکه‌ میعانات‌ گازی‌ و ۴۰۰ تن‌ گوگرد و تولید سالانه‌ ۱ میلیون‌ تن‌ اتان‌ و ۱,۰۵ میلیون‌ تن‌ گاز انجام می شود. تاسیسات‌ فرا ساحلی‌ این‌ طرح‌ در فاصله‌ ۱۰۰ کیلومتری‌ از ساحل‌ عسلویه‌ احداث‌ می شود. چهار سکوی‌ حفاری‌ تولیدی‌ شامل‌ ۴۴ حلقه‌ چاه‌، دو رشته‌ خط‌ لوله‌ ۳۲ اینچ‌ دریایی‌ انتقال‌ گاز، دو خط‌ لوله‌ ۴ اینچ‌ انتقال‌ محلول‌ گلایکول‌، تاسیسات‌ دریایی‌ این‌ طرح‌ را شامل‌ می‌شود.

طرح توسعه فاز ١٩ ، در سال ۸۹ توسط شرکت نفت و گاز پارس به کنسرسیومی متشکل از شرکت های پتروپارس لیمیتد و پتروپارس ایران و شرکت مهندسی تاسیسات دریایی ایران با رهبری شرکت پتروپارس واگذار شد. این فاز با ظرفیت تولید روزانه ۲ میلیارد فوت مکعب گاز شامل ۲۱ حلقه چاه، ۴ سکوی دریایی، دو خط لوله ۳۲ اینچی و دو رشته خط ۱۸ اینچی در بخش دریایی تعریف شده همچنین در پالایشگاه بخش خشکی، گاز به همراه مایعات ورودی فرآورش شده و روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز تصفیه می شود، سالانه ۱/۱ میلیون تن گاز مایع جهت صادرات، روزانه ۷۷ هزار بشکه میعانات گازی جهت صادرات و سالانه یک میلیون تن گاز اتان جهت تامین خوراک پتروشیمی تولید می شود.

طرح توسعه فازهای ٢٠ و ٢١ با به کارگیری پیمانکاران و سازندگان داخلی و به صورت EPCCS، در سایت شماره ۱ منطقه ویژه اقتصادی واقع در بندر عسلویه اجرا خواهد شد.
هدف از توسعه این فاز عبارت است از تامین روزانه ۵۰ میلیون متر مکعب گاز تصفیه شده برای مصارف داخلی، بازیافت سالیانه یک میلیون تن گاز اتان قابل مصرف در صنایع پتروشیمی، بازیافت سالیانه ۱,۰۵ میلیون تن گاز مایع مرغوب جهت صادرات، تولید روزانه ۷۵ هزار بشکه میعانات گازی گوگردزدایی و تثبیت شده و بازیافت روزانه ۴۰۰ تن گوگرد جهت صادرات.

 

طرح توسعه فازهای ٢٢ و ٢٣ و ٢٤ با ظرفیت تولید روزانه ۲ میلیارد فوت مکعب گاز از مخزن، با ۳۸ حلقه چاه، ۴ سکو، دو خط لوله ۳۲ اینچی، ۲ رشته خط ۱۸ و ۲۰ اینچی به عنوان تجهیزات دریایی، و تصفیه روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز، تولید سالانه ۱,۱ میلیون تن گاز جهت صادرات، تولید روزانه ۷۷ هزار بشکه میعانات گازی جهت صادرات، و تولید سالانه یک میلیون تن گاز اتان جهت تامین خوراک پتروشیمی در پالایشگاه خشکی صورت پذیرفته است.

وضعیت برداشت ایران از مخزن گازی پارس جنوبی با آهنگی سریع رو به جلو حرکت می کند، ظرفیت اسمی تولید گاز ایران از میدان عظیم پارس‌جنوبی در سال گذشته به ۵٠٠‌ میلیون مترمکعب در روز افزایش یافت. تقاضای گاز در ایران در سال‌های آتی تثبیت خواهد شد، و همین امر می تواند سبب افزایش صادرات از طریق خط لوله یا LNG شود.

اما باز هم این موارد باعث نمی شوند تا رقابت میان ایران و قطر به دست فراموشی سپرده شود. کشوری که از فرصت ها به خوبی استفاده کرده و در برداشت از میدان مشترک پارس جنوبی شتابی قابل توجه دارد، ایران نیز باید قدم های خود را تبدیل به گام هایی بلند و پرشتاب کند تا بهره کافی از این نعمت ارزشمند و تکرارناشدنی خداوند ببرد.

پتروشیمی ها

صنایع صنعتی