بوشهر، پایتخت انرژی ایران


استان بوشهر به دلیل موقعیت مناسب برای صادرات و فعالیتهای اقتصادی، وجود نیروگاه های اتمی و منابع نفت و گاز، به عنوان پایتخت انرژی ایران مشهور شده است.
میدان گازی پارس جنوبی

ميدان گازي پارس جنوبي يكي از بزرگترين منابع گازي جهان است كه بر روي خط مرزي مشترك ايران و قطر در خليج فارس قرار دارد و يكي از اصليترين منابع انرژي كشور به شمار ميرود.مساحت اين ميدان 9700 كيلومتر مربع است كه سهم متعلق به ايران 3700 كيلومتر مربع وسعت دارد. ذخيره گاز اين بخش از ميدان 14 تريليون متر مكعب گاز به همراه 18 ميليارد بشكه ميعانات گازي است كه حدود 7.5 درصد، از كل گاز دنيا و نزديك به نيمي از ذخاير گاز كشور را شامل ميشود. هماكنون برنامهريزيهاي دقيق و كارشناسانهاي به منظور توسعه 24 فاز براي توليد 790 ميليون مترمكعب گاز در روز از اين ميدان صورت گرفته است.
توسعه ميدان گازي پارس جنوبي به منظور تأمين تقاضاي روبه رشد گاز طبيعي ، تزريق به ميادين نفتي، توليد ال ان جي وهمچنين صادرات گاز و ميعانات گازي به عنوان خوراك واحدهاي پتروشيمي صورت ميپذيرد. بدينترتيب بنادر عسلويه و تنبک در 270 و 220 كيلومتري جنوب شرقي بوشهر به عنوان منطقه ساحلي براي ايجاد تأسيسات خشكي و توسعه اين ميدان انتخاب شدهاند. باتوجه به اينكه اين منطقه در مرز استان هرمزگان و بوشهر و در مركز سواحل خليج فارس نزديكترين نقطه به ميدان گازي پارس جنوبي قراردارد، داراي وضعيت سوقالجيشي خاصي است كه به قطب صنعت نفت و گاز كشورمان تبديل شده است.
منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس در سال 1377 به منظور ايجاد تأسيسات پالايشگاهي و انجام فعاليتهاي گوناگون پاييندستي و بالادستي صنعت نفت و گاز و پتروشيمي و همچنين انجام عمليات پشتيباني و خدماتي به موجب مصوبه هيئت وزيران تأسيس گرديد. اين منطقه از غرب به روستاي شيرينو، از جنوب به خليجفارس، از شمال به دامنه سلسله جبال زاگرس و از شرق به روستاي چاه مبارك محدود ميشود.
طرح توسعه ميدان گازي پارس جنوبي
فازهاي در حال توسعه ميدان گازي پارس جنوبي عموماً مشتمل بر تأسيسات دريايي، خطوط انتقال توليدات به خشكي، تأسيسات ساحلي، خطوط لوله انتقال گاز به شبكههاي سراسري و همچنين تأسيسات صادراتي جهت صادرات ميعانات گازي، LPG و گوگرد ميباشد. به منظور پشتيباني از فعاليتهاي مذكور پروژههاي شهرك مسكوني، ايجاد جادههاي ارتباطي، ايجاد سدهاي مهار سيلاب، ساخت اسكله و آبگير و ديگر طرحهاي پشتيباني و خدمات جانبي نيز توسط شركت نفت و گاز پارس انجام پذيرفته است.
طرح توسعه فاز يك
طرح توسعه فاز يك به منظور برداشت روزانه 28 ميليون متر مكعب گاز طبيعي طراحي و اجرا گرديده است.
اهداف اين طرح عبارتند از:
- توليد روزانه ٢٥ميليون متر مكعب گاز طبيعي.
-
- توليد روزانه ٤٠ هزار بشكه ميعانات گازي جهت صادرات.
-
- توليد روزانه ٢٠٠ تن گوگرد جهت صادرات.
-
- مبلغ قرارداد ٧٨٠ میلیون دلار.
-
- در راستای تقویت صنایع داخلی و در اجرای این پروژه میزان سهم داخلی تا ٦٥درصد تحقق یافته است.
تاسيسات دريايي:
تاسيسات دريايي اين فاز در فاصله حدود ١٠٥ كيلومتري از ساحل بندر عسلويه قرار دارد و شامل؛ دو سكوي توليد با 12 حلقه چاه، يك سكوي فرآورش، يك سكوي مسكوني براي اسكان 92 نفر، مشعل، خط لوله زير دريايي 18 اينچ به طول تقريبي 5/5 كيلومتر جهت انتقال گاز از سكوي توليد به سكوي فرآورش، خط لوله 32 اينچ زير دريايي به طول 105 كيلومتر جهت انتقال گاز و ميعانات گازي به پالايشگاه ساحلي و خط لوله 30 اينچ صادرات ميعانات گازي به طول 3 كيلومتر و ترمينال گوي شناور (SBM) ميباشد. نحوه انتقال گاز و ميعانات گازي بصورت فازي است.
میدان گازی پارس شمالی
میدان گازی پارس شمالی در 120کیلومتری جنوب شرقی بوشهر در آبهای نیلگون خلیج فارس به عمق 0 تا 33 متر به فاصله 10 – 15 کیلومتری از ساحل واقع شده است. این میدان که در عمق 4000 متری زیر سطح دریا واقع شده است دارای مساحتی معادل 21 در 19 کیلومتر مربع میباشد و به شکل گنبدی با شیب ملایم کمتر از 20 درجه است. این میدان دارای گاز ترش 95/4 co2 % و 64/0% 25H با مایعات گازی همراه به مقدار 4 بشکه در میلیون فوت مکعب گاز از سنگ مخزن کربناته موسوم به خوف باستون گاز به ضخامت 1700 متر است. ذخیره میدان 59 تریلیون فوت مکعب است که 72 درصد آن در مخزن بالائی به نام کنگان و دالان فوقانی و 28 درصد بقیه ذخیره مخزن زیرین به نام دالان تحتانی است.
این میدان در سال 1965 کشف شده است و تاکنون 17 حلقه چاه در آن حفاری و 26 سکوی دریایی (سکوی چاه و منی فولد و بهره برداری) در این میدان نصب شده است. شرکت نفت و گاز پارس به عنوان یکی از شرکتهای فرعی شرکت ملی نفت ایران در دی ماه 1377 تأسیس شد. این شرکت مسئولیت توسعه کلیه فازهای میدان گازی پارس جنوبی و توسعه میدان گازی پارس شمالی، گلشن و فردوسی را به عهده دارد.
میدان گازی پارس جنوبی، نعمت ارزشمند خداوند به کشورهای ایران و قطر است

میدان گازی پارس جنوبی، به عنوان با ارزش ترین منبع اقتصادی کشورمان، بزرگترین میدان گازی جهان است که با مساحت ۹ هزار و ۷۰۰ کیلومتر در عمق ۳ هزار متری آب های نیلگون خلیج فارس واقع شده و ۵۰ درصد از ذخایر گازی ایران و ۸ درصد از ذخایر گازی جهان را به خود اختصاص داده و ایران را به قطب جذاب تولید انرژی پاک تبدیل کرده است.
این میدان میان کشورهای ایران و قطر ( گنبد شمالی ) به عنوان یک میدان مشترک محسوب می شود اما تنها ۳ هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع از آن در ایران واقع شده بنابراین ۱۴ هزار میلیارد مترمکعب گاز درجا، 1۰ هزار میلیارد مترمکعب گاز قابل برداشت و ۱۷ میلیارد بشکه میعانات گازی به ایران تعلق می گیرد، همچنین گاز خشک قابل استحصال در بخش ایرانی میدان ۸ تریلیون مترمکعب با ضریب بازیافت ۶۱ درصد است حال در نظر بگیرید کشور قطر که ۶ هزار کیلومتر از مساحت این میدان را در اختیار دارد به چه حجمی از منابع انرژی دسترسی پیدا کرده است.
مشترک بودن این میدان موجب شده تا از ابتدای برداشت میان این دو کشور رقابت سختی ایجاد شود زیرا بر اساس قوانین بین المللی زمانی که یک منبع میان دو کشور مشترک باشد حد و سقف مشخصی برای برداشت آنها تعیین نمی شود و هر کدام از کشورها بنا بر میزان توانایی و پیشرفت خود می توانند از آن منبع مشترک برداشت کنند. در صورت برداشت کامل و یکباره گاز این میدان به همراه میعانات گازی که معادل ۲۳۰ میلیارد بشکه نفت خام است، انرژی مورد نیاز ۱۰ سال تمام ساکنان کره زمین تامین می شود.
البته وجود این میدان گازی در کشورمان برای ایرانیان نیز سرشار از برکت بوده، توانمندسازی صنایع داخلی، ایجاد اشتغال و گازرسانی به اکثر منازل، صنایع، نیروگاهها و پتروشیمیها از منبع مجتمع گازی پارس جنوبی محقق می شود.
در این مدت ایران تلاش کرده تا در زمینه برداشت از منبع گازی پارس جنوبی از رقیب خود عقب نماند اما متاسفانه سرمایه گذاری در این منطقه بسیار دیر آغاز شد این در حالی است که قطر از سال ۱۳۷۱ زیربناهای لازم برای بهره برداری از این میدان را احداث کرد یعنی ۶ سال زودتر از ایران !
کشور ما از ابتدای سال ۲۰۰۲ میلادی بهره برداری از میدان گازی پارس جنوبی را آغاز کرد. بر اساس پیش بینی های صورت گرفته، تا ۲ سال آینده توسعه پارس جنوبی در قالب ۱۳ پالایشگاه پایان می یابد و ظرفیت تولید گاز به ۷۳۰ میلیون مترمکعب در روز، ظرفیت تولید میعانات گازی به یک میلیون بشکه در روز، ظرفیت تولید الپیجی به ۱۰ میلیون تن، ظرفیت تولید اتان به ۱۰ میلیون تن و ظرفیت تولید گوگرد به پنج هزار تن افزایش مییابد.
شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی به عنوان یک برند معتبر جهانی، یکى از شرکت هاى فرعى شرکت ملى گاز ایران است که در سال ۱۳۷۷ تاسیس شده و مسئولیت بهره برداری از تاسیسات مستقر در خشکی فازهای میدان گازی پارس جنوبی و پالایش میعانات گازی و گاز طبیعی ۱۰ فاز نخست این میدان را بر عهده دارد.
موقعیت پالایشگاه های گاز پارس جنوبی در سایت هاى ۱ و ۲ منطقه ویژه اقتصادى پارس یعنى عسلویه و کنگان واقع شده و مشتمل بر ۲۴ فاز است که با عنوان طرح توسعه پارس جنوبی در نظر گرفته شده، بر این اساس فازهاى ۱ تا ۱۰ و ۱۵ تا ۲۱ در سایت۱ ( عسلویه ) و فازهاى ۱۱ تا ۱۴ ، فاز ۱۹ و فازهاى ۲۲ تا ۲۴ در سایت ۲ (کنگان) قرار دارند . شرکت مجتمع گاز پارس جنوبى ، نگهدارى و بهره بردارى از تمامى آن ها را عهده دار است.
بر اساس تقسیم بندی انجام شده در زمان راه اندازی پالایشگاه های گازی، پالایشگاه اول در قالب فاز ۱ از بهمن سال ۷۶، پالایشگاه دوم در قالب فازهای ۲ و ۳ از مهر سال ۷۶، پالایشگاه سوم در قالب فازهای ۴ و ۵ از مرداد سال ۷۹، پالایشگاه چهارم در قالب فازهای ۶ و ۷ و ۸ از بهمن سال ۸۲، پالایشگاه پنجم در قالب فازهای ۹ و ۱۰ از شهریور سال ۸۱ برنامه ریزی شده است.
همچنین، پالایشگاه ششم در قالب فازهای ۱۵ و ۱۶ از تیر سال ۸۶، پالایشگاه هفتم در قالب فازهای ۱۷ و ۱۸ از تیر سال ۸۶، پالایشگاه هشتم در قالب فازهای ۲۰ و ۲۱ از خرداد سال ۸۹، پالایشگاه نهم در قالب فاز ۱۲ از آذر سال ۸۵، پالایشگاه دهم در قالب فاز ۱۳ از تیر سال ۸۸، پالایشگاه یازدهم در قالب فاز ۱۴ از تیر سال ۸۸، پالایشگاه دوازدهم در قالب فاز ۱۹ از خرداد سال ۸۹، پالایشگاه سیزدهم در قالب فازهای ۲۲ و ۲۳ و ۲۴ از خرداد سال ۸۹ برنامه ریزی شده اند. لازم به ذکر است پالایشگاه چهاردهم نیز فاز ۱۱ را در بر می گیرد.
طی سال های اخیر، راه اندازی فازهای پارس جنوبی حدود ۷۰ میلیارد دلار هزینه داشته و ۲۰ میلیارد دلار نیز لازم است تا فازهای باقیمانده توسعه یابند که در مجموع هزینه ای ۹۰ میلیارد دلاری را به خود اختصاص داده.
به طور کلی منطقه پارس به ۳ بخش اصلی تقسیم می شود؛ منطقه پارس ۱ (پارس جنوبی) با وسعت ۱۴ هزار هکتار در دو کیلومتری ساحل خلیج فارس در بندر عسلویه، منطقه پارس ۲ (پارس کنگان) با وسعت ۱۶ هزار هکتار در حد فاصل عسلویه و کنگان، و منطقه پارس ۳ ( پارس شمالی ) با وسعت ۱۶ هزار هکتار.
پالایشگاه فاز ۱ که طراحی، نصب و راه اندازی تاسیسات دریایی و خشکی آن با مدیریت شرکت نفت و گاز پارس با هدف استخراج و بهره برداری از میدان گازی پارس جنوبی به شرکت پتروپارس واگذار شد. در فاز ۱ روزانه ۲۸ میلیون مترمکعب گاز از دو سکوی سرچاهی برداشت و عملیات جداسازی آب همراه گاز در سکو انجام می شود، همچنین گاز و میعانات گازی بصورت دو فازی به وسیله یک خط لوله زیردریایی ۳۲ اینچ به فاصله ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.
روزانه ۲۵ میلیون مترمکعب گاز تصفیه شده توسط یک خط لوله ۵۶ اینچ وارد شبکه ی سراسری و ۴۰ هزار بشکه میعانات گازی پس از عبور از دو واحد تثبیت میعانات گازی به مخازن ذخیره سازی جهت صادرات ارسال می شود؛ علاوه بر این روزانه ۲۰۰ تن گوگرد به صورت دانه بندی شده تولید می شود. پالایشگاه فازهای ۲ و ۳ که عملیات توسعه آن در سال ۷۶ به شرکت توتال فرانسه واگذار شد و در شهریور سال ۸۱ راه اندازی شد؛ روزانه بیش از پنج میلیون متر مکعب گاز از دو سکوی سر چاهی برداشت و بصورت سه فازی شامل گاز ، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیر دریایی ۳۲ اینچ به طول ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.
به منظور محافظت از لوله ها و جلوگیری از خوردگی آنها ماده شیمیایی گلایکول از طریق ۲ خط لوله ۵/۴ اینچ به سکوها منتقل و به خط لوله تزریق می شود. گاز ورودی به پالایشگاه پس از جدا سازی از میعانات گازی به ۴ واحد عملیاتی هر کدام به ظرفیت ۷,۱۳ میلیون متر مکعب منتقل و پس از شیرین سازی، نم زدایی، تنظیم نقطه شبنم گاز و مرکپتان زدایی تصفیه می شود.
روزانه بیش از ۳ میلیون متر مکعب گاز تصفیه شده توسط یک خط لوله ۵۶ اینچ وارد شبکه سراسری و ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی پس از عبور از دو واحد تثبیت میعانات گازی به مخازن ذخیره سازی جهت صادرات ارسال می شود، همچنین روزانه ۴۰۰ تن گوگرد به صورت دانه بندی شده تولید و توسط کامیون به انبار مکانیزه گوگرد منتقل می شود.
پالایشگاه فاز ۴ و ۵ که عملیات توسعه آن در سال ۷۹ به کنسرسیومی متشکل از شرکت های انی، پتروپارس و نیکو واگذار شد و در سال ۸۳ به بهره برداری رسید. در هر فاز، ۲ سکوی عملیاتی سر چاهی نصب شده که هر کدام پذیرش ۱۲ حلقه چاه را دارند. روزانه ۵,۵۶ میلیون مترمکعب گاز از مخزن برداشت و بصورت ۳ فاز شامل گاز، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیردریایی ۳۲ اینچ به طول ۱۰۰ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.
پالایشگاه فاز ۶ و ۷ و ۸ که عملیات توسعه آن در سال ۸۲ بصورت بیع متقابل توسط کنسرسیومی متشکل از شرکت ایرانی پتروپارس، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، دو شرکت ژاپنی Toyo و JGC و شرکت Daelim از کره جنوبی آغاز و در سال ۸۷ به بهره برداری رسید. محصولات روزانه این پالایشگاه عبارتند از ۱۰۴ میلیون مترمکعب گاز ترش خشک، ۱۷۰ هزار بشکه میعانات گازی و ۵ هزار تن گاز مایع.
پالایشگاه فاز ۹ و ۱۰ که عملیات توسعه آن به کنسرسیومی متشکل از شرکت های IOEC، OIEC، GS واگذار شد و در سال ۸۷ واحدهای تصفیه گاز در خط تولید قرار گرفته و در سال ۸۸ به بهره برداری رسید، روزانه ۵/۵۶ میلیون مترمکعب گاز از مخزن برداشت و بصورت سه فازی شامل گاز، میعانات گازی و آب به وسیله دو خط لوله زیردریایی ۳۲ اینچ به طول ۱۰۵ کیلومتر به خشکی منتقل می شود.
طرح توسعه فاز ١١ به صورت قرارداد بیع متقابل به شرکت چینی CNPC واگذار و به منظور تامین گاز ترش مورد نیاز واحد ایران ال ان جی و استحصال میعانات گازی همراه گاز، طراحی و اجرا خواهد شد. تولید روزانه ۲ میلیارد فوت مکعب گاز از میدان پارس جنوبی، تولید روزانه یک میلیون و ۹۰۰ هزار فوت مکعب گاز ترش استحصالی جهت خوراک واحد LNG، استحصال روزانه ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی سنگین از جمله محصولات این فاز است.
طرح توسعه فاز ۱۲ به منظور تولید روزانه ۳ میلیارد فوت مکعب گاز از مخزن، با مدیریت شرکت نفت و گاز پارس جنوبی و با استفاده از ظرفیت های بزرگ داخلی و بین اللملی (مشارکت ۶۶درصدی بخش داخلی)انجام شد.تولید روزانه ۷۸ میلیون متر مکعب گاز طبیعی جهت تزریق به خط لوله ششم گاز کشور، تولید روزانه ۶۰۰ تن گوگرد دانهبندی شده، تولید ۱۰ میلیون تن LNG در سال و تولید روزانه ۱۱۰ هزار بشکه میعانات گازی سنگین از جمله اهداف توسعه این فاز بود.
طرح توسعه فاز ١٣ با ظرفیت تولید روزانه دو میلیارد فوت مکعب، میان شرکت نفت و گاز پارس و کنسرسیومی متشکل از شرکتهای پتروپایدار ایرانیان، مپنا و صدرا منعقد شده است. طرح توسعه فاز ١٤ میان شرکت نفت و گاز پارس و کنسرسیومی متشکل از مپنا، شرکت مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی، شرکت ملی حفاری، شرکت پایندان، شرکت مدیریت طرحهای صنعتی ایران، ایزوایکو و ماشینسازی اراک با ظرفیت تولید روزانه دو میلیارد فوت مکعب گاز، با ۴۴ حلقه چاه، ۴ سکوی دریایی، دو خط لوله ۳۲ اینچی و دو رشته خط ۱۸ اینچی دریایی، در کنار پالایشگاه خشکی، جهت تصفیه روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز، تولید بیش از ۱ میلیون تن گاز مایع جهت صادرات، تولید روزانه ۷۷ هزار بشکه میعانات گازی جهت صادرات و تولید یک میلیون تن گاز اتان جهت تامین خوراک پتروشیمی منعقد شده است.
قرارداد طرح توسعه فازهای ١٥ و ١٦ در سال ۸۵ بین شرکت ملی نفت و گازپارس و کنسرسیومی متشکل از شرکتهای آریا نفت شهاب، مهندسی و ساخت تاسیسات دریایی، صف، ایزوایکو و حفاری داناکیش به عنوان پیانکار طرح عملیات خشکی و دریا منعقد شد. هدف از این قرارداد، تولید روزانه ۵۰ میلیون متر مکعب گاز طبیعی، تولید روزانه ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی، تولید سالیانه ۱,۰۵ میلیون تن گاز مایع ، تولید سالانه یک میلیون تن اتان به منظور تامین خوراک واحدهای پتروشیمی و تولید روزانه ۴۰۰ تن گوگرد است. این پالایشگاه در سال ۹۴ افتتاح شد.
طرح توسعه فازهای ١٧ و ١٨ به منظور تولید روزانه ۵۰ میلیون متر مکعب گاز طبیعی، ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی و ۴۰۰ تن گوگرد و تولید سالانه ۱ میلیون تن اتان و ۱,۰۵ میلیون تن گاز انجام می شود. تاسیسات فرا ساحلی این طرح در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از ساحل عسلویه احداث می شود. چهار سکوی حفاری تولیدی شامل ۴۴ حلقه چاه، دو رشته خط لوله ۳۲ اینچ دریایی انتقال گاز، دو خط لوله ۴ اینچ انتقال محلول گلایکول، تاسیسات دریایی این طرح را شامل میشود.
طرح توسعه فاز ١٩ ، در سال ۸۹ توسط شرکت نفت و گاز پارس به کنسرسیومی متشکل از شرکت های پتروپارس لیمیتد و پتروپارس ایران و شرکت مهندسی تاسیسات دریایی ایران با رهبری شرکت پتروپارس واگذار شد. این فاز با ظرفیت تولید روزانه ۲ میلیارد فوت مکعب گاز شامل ۲۱ حلقه چاه، ۴ سکوی دریایی، دو خط لوله ۳۲ اینچی و دو رشته خط ۱۸ اینچی در بخش دریایی تعریف شده همچنین در پالایشگاه بخش خشکی، گاز به همراه مایعات ورودی فرآورش شده و روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز تصفیه می شود، سالانه ۱/۱ میلیون تن گاز مایع جهت صادرات، روزانه ۷۷ هزار بشکه میعانات گازی جهت صادرات و سالانه یک میلیون تن گاز اتان جهت تامین خوراک پتروشیمی تولید می شود.
طرح توسعه فازهای ٢٠ و ٢١ با به کارگیری پیمانکاران و سازندگان داخلی و به صورت EPCCS، در سایت شماره ۱ منطقه ویژه اقتصادی واقع در بندر عسلویه اجرا خواهد شد. هدف از توسعه این فاز عبارت است از تامین روزانه ۵۰ میلیون متر مکعب گاز تصفیه شده برای مصارف داخلی، بازیافت سالیانه یک میلیون تن گاز اتان قابل مصرف در صنایع پتروشیمی، بازیافت سالیانه ۱,۰۵ میلیون تن گاز مایع مرغوب جهت صادرات، تولید روزانه ۷۵ هزار بشکه میعانات گازی گوگردزدایی و تثبیت شده و بازیافت روزانه ۴۰۰ تن گوگرد جهت صادرات.
طرح توسعه فازهای ٢٢ و ٢٣ و ٢٤ با ظرفیت تولید روزانه ۲ میلیارد فوت مکعب گاز از مخزن، با ۳۸ حلقه چاه، ۴ سکو، دو خط لوله ۳۲ اینچی، ۲ رشته خط ۱۸ و ۲۰ اینچی به عنوان تجهیزات دریایی، و تصفیه روزانه ۵۰ میلیون مترمکعب گاز، تولید سالانه ۱,۱ میلیون تن گاز جهت صادرات، تولید روزانه ۷۷ هزار بشکه میعانات گازی جهت صادرات، و تولید سالانه یک میلیون تن گاز اتان جهت تامین خوراک پتروشیمی در پالایشگاه خشکی صورت پذیرفته است.
وضعیت برداشت ایران از مخزن گازی پارس جنوبی با آهنگی سریع رو به جلو حرکت می کند، ظرفیت اسمی تولید گاز ایران از میدان عظیم پارسجنوبی در سال گذشته به ۵٠٠ میلیون مترمکعب در روز افزایش یافت. تقاضای گاز در ایران در سالهای آتی تثبیت خواهد شد، و همین امر می تواند سبب افزایش صادرات از طریق خط لوله یا LNG شود.
اما باز هم این موارد باعث نمی شوند تا رقابت میان ایران و قطر به دست فراموشی سپرده شود. کشوری که از فرصت ها به خوبی استفاده کرده و در برداشت از میدان مشترک پارس جنوبی شتابی قابل توجه دارد، ایران نیز باید قدم های خود را تبدیل به گام هایی بلند و پرشتاب کند تا بهره کافی از این نعمت ارزشمند و تکرارناشدنی خداوند ببرد.
پتروشیمی ها

مجتمع های پتروشیمی مستقر در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
مجتمع پتروشیمی پردیس :
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 2/62 هکتار
· سال تأسیس: 1380
· مالکیت: شرکت سرمایه گذاری غدیر 51%، سرمایه گذاری توسعه الوند غذیر 65/31%، شرکت بازرگانی پتروشیمی 17%، سهام ترجیحی 35/0%
تولیدات اصلی/ فاز 1
|
(هزار تن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
آمونیاک
|
680
|
گاز طبیعی
|
M.W.Kellogg
|
1388
|
اوره گرانول
|
1075
|
دی اکسید کربن- آمونیاک
|
Stami carbon+
Hydro Fertilizer Technoligy(H.F.T)
|
1388
|
تولیدات اصلی/ فاز 2
|
(هزار تن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
آمونیاک
|
680
|
گاز طبیعی
|
M.W.Kellogg
|
1388
|
اوره گرانول
|
1075
|
دی اکسید کربن- آمونیاک
|
Stami carbon+
Hydro Fertilizer Technoligy(H.F.T)
|
1389
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
میلیون متر مکعب در سال
|
محل تأمین
|
گاز طبیعی
|
1340
|
از فازهای 2 و 3 پارس جنوبی
|
مجتمع پتروشیمی نوری (برزویه):
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: حدود 61 هکتار
· سال تأسیس: 1380
· مالکیت: شرکت ملی صنایع پتروشیمی 55/76%، شرکت سرمایه گذاری صنایع پتروشیمیایی و شیمیایی تأمین 17%، شرکت سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی کشوری 45/6%
تولیدات اصلی
|
(هزار تن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
پارازایلین
|
750
|
میعانات گازی و بنزین پیرولیز
|
IFP(France)
Toray(Japan)
Uhde(Germany)
|
تیرماه 1386
|
بنزن
|
430
|
ارتوزایلین
|
100
|
برش سنگین
|
2000
|
آروماتیک سنگین
|
16
|
رافینیت
|
380
|
برش سبک
|
680
|
گاز مایع (LPG)
|
76
|
برش پنتان
|
47
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
هزار تن در سال
|
محل تأمین
|
میعانات گازی
|
4500
|
فازهای گازی پارس جنوبی
|
بنزن پیرولیز
|
270
|
پتروشیمی جم (الفین جم)
|
مجتمع پتروشیمی پارس:
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 23 هکتار + 14 هکتار واحد EB/SM
· سال تأسیس: اسفندماه 1377
· مالکیت: شرکت ملی صنایع پتروشیمی 60%، ساتا 40%
تولیدات اصلی
|
(هزار تن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
اتان
|
1600
|
گاز طبیعی فازهای 1،2،3
|
لینده آلمان
|
1385
|
پروپان
|
980
|
|
لینده آلمان
|
1385
|
بوتان
|
570
|
گاز طبیعی فازهای 1،2،3
|
لینده آلمان
|
1385
|
پنتان
|
86
|
گاز طبیعی فازهای 1،2،3
|
لینده آلمان
|
1385
|
اتیل بنزن
|
645
|
اتیل بنزن
|
لینده آلمان
|
1388
|
استایرن منومر
|
600
|
اتیل بنزن
|
لینده آلمان
|
1388
|
تولوئن
|
11
|
اتیل بنزن
|
لینده آلمان
|
1388
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
مقدار
|
محل تأمین
|
گاز طبیعی
|
75 میلیون متر مکعب در روز
|
فازهای 1،2،3 پارس جنوبی
|
اتیلن
|
175 (هزار تن در سال )
|
شرکت پلیمر آریاساسول
|
بنزن
|
470 (هزار تن در سال)
|
پتروشیمی نوری(برزویه) و پتروشیمی بوعلی سینا
|
مجتمع آریاساسول:
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 72 هکتار
· سال تأسیس: 1382
· مالکیت: شرکت پتروشیمی پارس50%، شرکت ساسول پلیمر آلمان 50%
تولیدات اصلی
|
(هزار تن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
اتیلن
|
1000
|
اتان
|
تکنیپ
|
1386
|
برش های 3 کربنه و سنگین تر
|
90
|
اتان
|
تکنیپ
|
1386
|
پلی اتیلن سبک
|
300
|
اتیلن
|
SABTEC
|
1387
|
پلی اتیلن سنگین/متوسط
|
300
|
اتیلن
|
SABTEC
|
1387
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
هزار تن در سال
|
محل تأمین
|
اتان
|
5/1267
|
پتروشیمی پارس
|
پروپان
|
56/0
|
پتروشیمی پارس
|
هگزن-1
|
2/7
|
واردات
|
پروپیلن
|
2/4
|
پتروشیمی جم
|
هگزان
|
87/0
|
واردات
|
مجتمع پتروشیمی مبین:
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 110 هکتار
· سال تأسیس: 1379
· مالکیت: شرکت ملی صنایع پتروشیمی 100%
تولیدات اصلی
|
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
برق
|
990MW
|
گاز طبیعی
|
GE
|
88 و 1383
|
بخار
|
2865T/h
|
آب DM
|
FOSTERWHEELER
|
1384
|
آب شیرین
|
1560M3/h
|
آب دریا
|
SIDEM
|
1383
|
آب DM و کندانس
|
2700 M3/h
|
آب شیرین/ کندانس برگشتی
|
SIDEM/COMAR
|
1383
|
آب آشامیدنی
|
100 M3/h
|
آب شیرین
|
SIDEM/COMAR
|
آماده راه اندازی
|
اکسیژن (44 بار)
|
160000NM3/h
|
هوای اتمسفر
|
LINDE
|
88و 1384
|
اکسیژن (29 بار)
|
50400 NM3/h
|
هوای اتمسفر
|
LINDE
|
88و 1384
|
نیتروژن
|
96000 NM3/h
|
هوای اتمسفر
|
LINDE
|
88و 1384
|
هوای سرویس
|
17000 NM3/h
|
هوای اتمسفر
|
LINDE
|
88و 1384
|
هوای ابزار دقیق
|
44000 NM3/h
|
هوای اتمسفر
|
LINDE
|
88و 1384
|
آب سرویس
|
330 M3/h
|
آب
|
BAMAG
|
1386
|
آب خنک کننده
|
386000 M3/h
|
آب دریا
|
صدرا
|
1385
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
میلیون متر مکعب در روز
|
محل تأمین
|
گاز طبیعی
|
5/13
|
شرکت نفت و گاز پارس جنوبی
|
آب دریا
|
-
|
خلیج فارس
|
مجتمع پتروشیمی زاگرس:
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 31 هکتار
· سال تأسیس: 1379
· مالکیت: سرمایه گذاری غدیر 34%، صندوق بازنشستگی و رفاه کارکنان صنعت نفت17%، گروه صنعتی شیمی پوشینه 78/18%، سرمایه گذاری صنعتی مروارید 78/18%، سایر 44/11%
تولیدات اصلی/ فاز 1
|
(هزارتن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
متانول
|
1650
|
گاز طبیعی و اکسیژن
|
لورگی
|
اسفند 1385
|
تولیدات اصلی/ فاز 2
|
(هزارتن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
متانول
|
1650
|
گاز طبیعی و اکسیژن
|
لورگی
|
1388
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
میلیون متر مکعب در سال
|
محل تأمین
|
گاز طبیعی
|
3200
|
نفت و گاز پارس جنوبی
|
اکسیژن
|
1340
|
پتروشیمی مبین
|
مجتمع پتروشیمی مهر:
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 13 هکتار
· سال تأسیس: 1384
· مالکیت: شرکت اتحاد سرمایه گذاری پتروشیمی سنگاپور99/59%، شرکت پتروشیمی بین الملل 40%
تولیدات اصلی
|
(هزارتن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
پلی اتیلن سنگین
|
300
|
اتیلن
|
میتسویی(MCI)
|
1388
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
هزار تن در سال
|
محل تأمین
|
اتیلن
|
305
|
پتروشیمی جم و سایر مجتمع ها
|
بوتن – 1
|
5
|
واردات تا قبل از بهره برداری از واحد بوتن-1 پتروشیمی جم
|
مجتمع پتروشیمی جم:
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 77 هکتار+ 22 هکتار در فاز دوم
· سال تأسیس: 1379
· مالکیت: شرکت سرمایه گذاری تٱمین اجتماعی 84/25%، صندوق بازنشستگی کشوری 23%، سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی کشوری 46/24%، شرکت کارگزاری سهام عدالت 15%، ساتا 2/9%، سایر سهامداران 5/2%.
تولیدات اصلی
|
(هزارتن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
اتیلن
|
1321
|
اتان، برش سبک، برش سه کربنه، برش پنج کربنه، گاز مایع، آروماتیک سنگین
|
تکنیپ
|
1386
|
پروپیلن
|
305
|
بنزین پیرولیز خام
|
220
|
نفت کوره
|
24
|
ترکیبات چهار کربنه
|
245
|
پلی اتیلن سبک خطی/سنگین
|
300
|
اتیلن
|
بازل
|
1387
|
پلی اتیلن سنگین
|
300
|
اتیلن
|
بازل
|
1386
|
1 و 3 بوتادین
|
115
|
برش چهار کربنه
|
باسف
|
1388
|
رافینیت چهار کربنه
|
130
|
1388
|
پلی پروپیلن
|
300
|
پروپیلن
|
بازل
|
1387
|
اتیلن گلایکول ها
|
443
|
اتیلن/ اکسیژن
|
شل هلند
|
1386
|
100% مالکیت واحد اتیلن گلایکول ها به فرساشیمی و 99/48% واحد پروپیلن به پتروشیمی جم و 8/50% به پتروشیمیران و 21/0% به سایر واگذار شده است.
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
مقدار (هزار تن در سال)
|
محل تأمین
|
برش سبک
|
687
|
پتروشیمی نوری (برزویه)
|
رافینیت
|
384
|
پتروشیمی نوری (برزویه)
|
برش پنتان
|
56
|
پتروشیمی نوری (برزویه)
|
گاز مایع
|
84
|
پتروشیمی نوری (برزویه)
|
آروماتیک سنگین
|
16
|
پتروشیمی نوری (برزویه)
|
اتان
|
707
|
فازهای مختاف پارس جنوبی
|
اتان
|
267
|
پتروشیمی پارس
|
ترکیبات پروپان
|
88
|
پتروشیمی پارس
|
برش پنتان
|
92
|
پتروشیمی پارس
|
اکسیژن
|
275
|
پتروشیمی مبین
|
مجتمع پتروشیمی مروارید:
· محل مجتمع: منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
· مساحت: 8/7 هکتار
· سال تأسیس: 1384
· مالکیت: صندوق ذخیره فرهنگیان 49%، شرکت سرمایه گذاری صنایع پتروشیمی 17%، صندوق بازنشستگی و رفاه کارکنان صنعت نفت 17%، سرمایه گذاری غدیر 17%
تولیدات اصلی
|
(هزارتن در سال)
|
|
|
|
محصولات
|
ظرفیت اسمی
|
خوراک مصرفی
|
صاحب لیسانس
|
سال بهره برداری
|
اتیلن
|
500
|
اتان
|
تکنیپ
|
اسفند 1388
|
برش های سه کربنه و سنگین تر
|
44
|
اتان
|
تکنیپ
|
اسفند 1388
|
خوراک ورودی به مجتمع
|
هزار تن در سال
|
محل تأمین
|
اتان
|
650
|
نفت و گاز پارس جنوبی
|
پایانه ها و مخازن پتروشیمی:
شرکت پایانه و مخازن پتروشیمی، مسوولیت بهره برداری از دو بندر بزرگ شرکت ملی صنایع پتروشیمی در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، بندر امام خمینی و همچنین سایت مخازن پتروشیمی را بر عهده دارد و عملیات صادرات محصولات تولیدی، واردات مواد اولیه و ذخیره سازی محصولات و مواد اولیه توسط این شرکت انجام می شود.
مالکیت: 100% شرکت ملی صنایع پتروشیمی
مشخصات کلی بندر پتروشیمی پارس به شرح ذیل است :
بندر پتروشیمی پارس:
تعداد کل اسکله: 15 پست اسکله (6 اسکله مایعات، 2 اسکله مایعات گازی و 7 اسکله جامدات )
تاریخ بهره برداری: فاز اول بندر پارس در سال 1384 و کل بندر در سال 1388 افتتاح شده است.
ظرفیت کل: 35 میلیون تن (29 میلیون تن مایعات و مایعات گازی و 6 میلیون تن جامدات)
آبخور اسکله ها: 15 الی 32 متر
قابلیت پهلودهی کشتی: قابلیت پذیرش کشتی تا ظرفیت 70 هزار تن
ظرفیت بارگیری/ تخلیه محصولات: 170 الی 2250 تن در ساعت
میزان تردد سالیانه کشتی: 800 الی 1200 فروند کشتی در سال
محصولات عمده صادراتی: بوتان، پروپان، متانول، آمونیاک، اتیلن، بنزن، برش سبک، برش سنگین، استایرن، ارتوزایلین، پارازایلین، پلی اتیلن، اوره، پلی پروپیلن و ...
طرح های پتروشیمی مستقر در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس
بوتن – 1
· مجری: شرکت پتروشیمی جم (سهامی خاص)
· مساحت: 7/1 هکتار
· مالکیت: 100% بخش خصوصی
· زمان شروع: سال 1387
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1390
· پیشرفت فیزیکی تا پایان اسفند 1389: 79/83%
الفین یازدهم:
· مجری: شرکت پتروشیمی کاویان (سهامی خاص)
· مساحت: 43 هکتار
· مالکیت: 5/17% شرکت ملی صنایع پتروشیمی، 5/56% شرکت پتروشیمی باختر، 26% شرکت های پتروشیمی لرستان، پلیمر کرمانشاه، پتروشیمی کردستان و پتروشیمی مهابادـهر کدام 5/6%)
· زمان شروع: سال 1385
· پیشرفت فیزیکی تا پایان اسفند 1389: 6/86%
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1390
اتیلن گلایکول های عسلویه:
· واگذاری به بخش خصوصی در حال بررسی است.
· مساحت: 15/5 هکتار واحد اتیلن گلایکول و 98/2 هکتار مخازن ذخیره
· مالکیت: دردست بررسی
· زمان شروع:سال 1386
· پیشرفت فیزیکی تا پایان اسفند 1389: 45/48%
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
در سال 1386 طرح از خارگ به عسلویه منتقل گردید.
سرویس های جانبی متمرکز فاز دوم عسلویه :
· مجری: شرکت پتروشیمی دماوند (سهامی خاص)
· مساحت: 90 هکتار
· مالکیت: 100% شرکت ملی صنایع پتروشیمی
· زمان شروع: فاز 1 سال 1389
· پیشرفت فیزیکی تا پایان اسفند 1389: 5%
· پیش بینی زمان بهره برداری: فاز 1 سال 1393
الفین دوازدهم:
· مجری: در دست بررسی
· مساحت: 64/43 هکتار
· مالکیت: 100% شرکت ملی صنایع پتروشیمی
· زمان شروع: سال 1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1393
الفین و متانول شانزدهم:
· مجری: شرکت پتروشیمی بوشهر (سهامی خاص)
· مساحت: 43/62 هکتار
· مالکیت: 100% بخش خصوصی
· زمان شروع: سال 1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1393
متانول مشارکتی با ونزوئلا:
· مجری: شرکت پتروشیمی ونیران
· مساحت: 48/7 هکتار
· مالکیت: 49% پتروشیمی بین الملل، 1% سرمایه گذاری صنایع پتروشیمی، 49%شرکت یکی ون ونزوئلا، 1% شرکت سرمایه گذاری ونزوئلاییIPHL
· زمان شروع: سال 1389
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
آمونیاک و اوره اندونزی (آمونیاک و اوره چهاردهم):
· مجری: شرکت پتروشیمی هنگام (سهامی خاص)
· مساحت: 47/25 هکتار
· مالکیت: 49% پتروشیمی بین الملل، 50% شرکت اندونزیاییPUSRI
· زمان شروع: سال 1389
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1392
آمونیاک و اوره هشتم:
· مجری: شرکت شیمیایی لاوان(سهامی خاص)
· مساحت: 85/24 هکتار
· مالکیت:20% شرکت پتروشیمی بین الملل ، 55% شرکت SAB LNDUSTRIES، 20% شرکت پتروشیمی اراک، 5% شرکت سرمایه گذاری بانک ملی
· زمان شروع: سال 1389
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1392
متانول هفتم:
· مجری: شرکت پتروشیمی مرجان(سهامی خاص)
· مساحت: 7 هکتار
· مالکیت: 100% بخش خصوصی
· زمان شروع: سال 1389
· پیشرفت فیزیکی تا پایان اسفند 1389: 2%
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1392
آمونیاک و اوره عمان(آمونیاک و اوره سیزدهم):
· مجری: شرکت پتروشیمی هرمز (سهامی خاص)
· مساحت: 45/24 هکتار
· مالکیت: 49% پتروشیمی بین الملل، 50% شرکت نفت عمان، 1% شرکت سرمایه گذاری صنایع پتروشیمی
· زمان شروع: سال 1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: سال 1393
پارک استایرن:
SBS/SB/LCBR,ABS
· مجری:شرکت پتروشیمی جم (سهامی خاص)
· مساحت پارک:32 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1389
· پیشرفت فیزیکی تا پایان اسفند 1389: 5/10%
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
پارک استایرن:
· نام طرح : ESBR
· مجری:شرکت پتروشیمی صدف
· مساحت پارک:32 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1389
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
پارک استایرن:
· نام طرح : پلی استایرن انبساطی (EPS)
· مجری:شرکت کیمیا صنایع دالاهو
· مساحت پارک:32 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1393
متانول مشارکتی با پتکیم ترکیه:
· مجری:شرکت پتروشیمی سبلان (سهامی خاص)
· مساحت:7 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1393
متانول مشارکتی با یوروکم سنگاپور:
· مجری:شرکت پتروشیمی دنا (سهامی خاص)
· مساحت:7 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1389
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
متانول آرین:
· مجری:شرکت پتروشیمی آرین (سهامی خاص)
· مساحت:44/7 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1393
متانول کیمیای پارس خاورمیانه:
· مجری:شرکت کیمیای پارس خاورمیانه
· مساحت پارک:7 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1389
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
متانول آرمان:
· مجری:شرکت پتروشیمی آرمان (سهامی خاص)
· مساحت:7 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1393
متانول / آمونیاک:
· مجری:شرکت ارگ شیمی پارسا(سهامی خاص)
· مساحت:9 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1393
اتیلن گلایکول ها:
· مجری:شرکت پارس فنل
· مساحت:7 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1393
تبدیل پروپان به پروپیلن (PDH):
· مجری:شرکت مهر پتروکیمیا(سهامی خاص)
· مساحت:49/24هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1389
· پیشرفت فیزیکی تا پایان اسفند 1389: 15%
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
مخازن متمرکز صادراتی عسلویه:
· مجری:شرکت مخازن صادراتی پارسیان
· مساحت:7/46 هکتار
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1389
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1392
· ظرفیت کل: 195/1 هزار متر مکعب
الفین گناوه و پلی اتیلن دشتستان (الفین پانزدهم):
· مجری:شرکت پتروشیمی گناوه- دشتستان (سهامی خاص)
طرح های مصوب هیات وزیران
· محل اجرا: گناوه و دشتستان
· مالکیت: 100%بخش خصوصی
· زمان شروع:1390
· پیش بینی زمان بهره برداری: 1393
طرح های در دست مطالعه شرکت ملی صنایع پتروشیمی :
· پلی استایرن عسلویه
· طرح های پتروشیمی در پارس شمالی
طرح های بهره برداری شده :
استحصال اتان
|
پتروشیمی پارس
|
سرویس های جانبی متمرکز
|
پتروشیمی مبین
|
متانول چهارم
|
پتروشیمی زاگرس
|
آروماتیک چهارم
|
پتروشمی نوری(برزویه)
|
آمونیاک و اوره چهارم
|
پتروشیمی پردیس
|
الفین نهم
|
پلیمرآریاساسول
|
الفین دهم
|
پتروشیمی جم
|
پلی اتیلن سنگین عسلویه
|
پتروشیمی مهر
|
متانول ششم
|
پتروشیمی زاگرس
|
PVC غدیر
|
پتروشیمی غدیر
|
بوتادین
|
پتروشیمی جم
|
اتیل بنزن/ استایرن
|
پتروشیمی پارس
|
جداسازی هوا و نیروگاه (توسعه مبین)
|
پتروشیمی مبین
|
بندر پتروشیمی پارس
|
شرکت ملی صنایع پتروشیمی
|
آمونیاک و اوره ششم
|
پتروشیمی پردیس
|
الفین عسلویه
|
پتروشیمی مروارید
|
نیروگاه (توسعه مبین)
|
پتروشیمی مبین
|
صنایع صنعتی

صنایع پایین دست
با توجه به فراهم بودن مواد اولیه تولید شده توسط صنایع پتروشیمی در منطقه و تامین خوراک مورد نیاز صنایع پایین دست پتروشیمی، سایتی به وسعت یک هزار هکتار برای استقرار و توسعه صنایع پایین دست از قبیل پلیمرها، لاستیک و پلاستیک، الیاف مصنوعی و نساجی، روغن های صنعتی، رزین ها و چسب ها، رنگ های و پوشش های حفاظتی، سموم دفع آفات، شوینده های بهداشتی، کودهای شیمیایی در نظر گرفته شده است.
صنایع نیمه سنگین
صنایع سازه های نیمه سنگین فلزی، مخازن تحت فشار، تجهیزات پالایشگاهی، پتروشیمی و نیروگاهی، صنایع خطوط لوله و صنایع فلزی جزو صنایع نیمه سنگین منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس به حساب می آید.
صنایع مختلط
صنایع ساخت قطعات و تجهیزات صنعت نفت و گاز و پتروشیمی، صنایع فلزی، صنایع برق و الکترونیک، صنایع ابزار دقیق و صنایع شیمیایی جزو صنایع مختلط منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس به شمار می آید.
صنایع دریایی
با توجه به گسترش نیازهای صنعتی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، به ویژه در ارتباط با سازه های بندری و تاسیسات دریایی، احداث پایگاه های بزرگ صنایع برای ساخت، نصب و تعمیر انواع سازه های دریایی، تاسیسات ساحلی و تجهیزات مرتبط با بنادر کشتیرانی زمینی به وسعت 100 هکتار در غرب اراضی منطقه به این منظور اختصاص یافته است.
پایان./
|